sprzeczny «wykluczający się wzajemnie, niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś; całkiem różny, odmienny» Sprzeczne interesy. Sprzeczne opinie, zdania. Sprzeczne informacje, wieści. Miotały nim sprzeczne uczucia. Zachowanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. ∆ log. Zdania sprzeczne «dwa zdania, z których jedno orzeka coś, czemu drugie zaprzecza» ∆ mat. Sprzeczny układ równań «układ równań nie mający rozwiązania» Słownik języka polskiego . 2013. Look at other dictionaries: sprzeczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} rozbieżny z czymś, wykluczający się wzajemnie, całkiem odmienny od czegoś; niepodobny, całkiem różny, niejednakowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprzeczne poglądy, opinie. Miotany sprzecznymi uczuciami.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień alogiczny — «sprzeczny z logiką; niedorzeczny, nielogiczny» Alogiczne zdanie … Słownik języka polskiego paradoksalny — «sprzeczny z tym, co jest lub wydaje się oczywiste, będący paradoksem, zawierający paradoks; osobliwy, dziwaczny, absurdalny» Paradoksalny aforyzm. Paradoksalne twierdzenie. Paradoksalna sytuacja. Paradoksalne fakty, sprzeczności … Słownik języka polskiego paranormalny — «sprzeczny z przyjętymi standardami normalności; trudny do wytłumaczenia, tajemniczy» Zagadnienia, zjawiska paranormalne … Słownik języka polskiego antynarodowy — antynarodowywi «wrogi narodowi, sprzeczny z interesem narodu» Działalność antynarodowa … Słownik języka polskiego antynaukowy — «przeciwny nauce; sprzeczny z nauką» Antynaukowy światopogląd … Słownik języka polskiego antynomiczny — «będący antynomią; sprzeczny, przeciwstawny» Antynomiczne oceny, sądy … Słownik języka polskiego bezprawie — n I 1. blm «stan, którego nie normują prawa; anarchia, bezrząd» 2. lm D. bezprawiewi «czyn sprzeczny z prawem; nadużycie» Dopuścić się bezprawia … Słownik języka polskiego ewidentnie — przysłów. od ewidentny Okazał się ewidentnie złym pracownikiem. Tok rozumowania ewidentnie sprzeczny … Słownik języka polskiego herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… … Słownik języka polskiego
i mógł przystąpić do bardziej skutecznej walki z reformacją. Dzięki temu udało się zahamować jej dalszy rozwój i znacznie osłabić jej wpływy w krajach katolickich. Nie udało się jednak odzyskać pełni wpływów w tych krajach, w których wcześniej wyznania zreformowane zyskały status religii panującej. Słownik brewiarz Liczba wyświetleń: 1279Pewnego dnia do Jerozolimy wkroczył Jezus, głosił upadek Jerozolimy, wzbudził niepokoje, zatrzymany przez Rzymian został wychłostany po czym wypuszczony wolno. Był to jak zapisał Flawiusz Jezus Ben Ananiasz, a działo się to w roku 62 Ale Jezusów, których imię zapisano w dokumentach historycznych było wielu. Był Jezus, który został ukrzyżowany, Jezus Ben Stada, który głosił oswobodzenie Izraela z rąk Rzymskich we wczesnych latach II w. Zawisł na krzyżu w mieście Lydda 25 mil od Jerozolimy. Był Jezus, cudotwórca i prorok działający podczas rządów Aleksandra Jannaeusza (106-79 którego proroctwa nie przypadły władcy do gustu i powiesił go na drzewie w wigilię paschy. Było wielu innych, imię Jezus nie było w tamtym czasie imieniem początków naszej ery pod względem religijnym były czasami bardzo ciekawymi. Z jednej strony Cesarstwo Rzymskie dorastało do idei Echnatona czyli monoteizm – jednego Boga spajającego ludzi różnych kultur w jedno państwo. Z tej idei wywiódł się również monoteizm Mojżesza, który wyprowadzając swój lud z Egiptu narzucił im monoteistyczną wiarę w JHWH spajając ich w jeden drugiej strony Izrael, będący prowincją Rzymu uciskaną podatkami, z narzucaną im kulturą politeizmu (Rzym akceptował wszystkie religie pod warunkiem by religie te akceptowały politeizm, składanie ofiar różnym bogom w czasie świąt państwowych). To z pewnością wyznawcom monoteistycznego judaizmu nie mogło się podobać, choć wyrosło oczekiwanie na rychłe przyjście zapowiadanego przez proroków Mesjasza (pomazańca Bożego), wyzwoliciela… i tacy się jednak tematykę zrozumieć, trzeba przywrócić starożytne znaczenie słowa „syn boga”. Synami boga określano w tych czasach ludzi będących władcami. Synami Ozyrysa byli faraonowie. Matka Aleksandra Wielkiego twierdziła, że jej syn nie był synem Filipa Macedońskiego a synem boga Dionizosa, którego urodziła jako dziewica. Sam Dionizos był synem Boga Zeusa i kobiety śmiertelnej Semele. Synami bogów, bogiń byli „syn boga” odnosiło się również do ludzi, którzy znajdowali poszanowanie w społeczeństwie ze względu na swoją wiedzę o Bogu, poważanie w społeczeństwie i cnoty, czynione w tym czasie pojawiało się wielu proroków, uzdrowicieli, którzy sami nadawali sobie, lub też ogłaszani byli przez lud „synami boga”.Do jednego z bardziej znaczących, zapisanych w dokumentach historycznych „synów boga” można zaliczyć Apoloniusza z Tiany, żyjącego w latach 15-100 filozofa, założyciela szkoły pitagorejskiej w Efezie, uzdrowiciela, cudotwórcę, proroka uznanego przez ludzi za pośrednika między bogami (działał w politeizmie) a ludźmi. Pozostawił po sobie biografię Pitagorasa, teksty dotyczące alchemii i wiedzy tajemnej, jego żywot opisał Flawiusz „synem boga” którego możemy poznać również na stronach Biblii był Szymon Mag. Jego nauka już ścierała się z chrześcijaństwem, stąd jego negatywny opis znajdziemy zarówno w tekstach ewangelicznych jak i apokryficznych, powstałych w środowiskach związanych z nauką Pawła apostoła i jego następców, jak „dzieje Piotra”, czy „Złota legenda”. Działalność Szymona Maga wielu badaczy tamtego okresu uznaje za podstawę jednej z pierwszych herezji, z którą przyszło zmagać się nurtowi chrześcijaństwa Pawła apostoła, znów trzeba przywracać prawidłowe brzmienie tym razem słowu ”herezja”. Herezja to każdy pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, nie ma ono żadnej negatywnej konotacji a w odczuciu społecznym to słowo negatywne. Chrześcijaństwo na tle innych religii starożytności jawi się jako religia najmniej tolerancyjna. Jako jeden z przykładów braku tolerancji tej religii można wykazać pogardliwe nazewnictwo stosowane dla określenia religii politeistycznych. Poganin, w starożytności to nic innego jak wieśniak, człowiek nierozgarnięty. Ale poganami byli Arystoteles, Pitagoras, wielcy myśliciele starożytności. Czy ich też można określić wieśniakami, ludźmi nierozgarniętymi? Czyż właśnie z tego nie bierze się dzisiejsza nietolerancja tych, co uważają się za mocno wierzących?Trzecim „synem boga”, o którym warto tu wspomnieć, był Szymon Bar-Kochba, dowódca wojny żydowsko-rzymskiej w latach 132-135. Bar-Kochba w języku aramejskim oznacza „Syn Gwiazdy”, również uważał się za „syna boga”, przez rabina Akibę ogłoszony był mesjaszem, był męskim potomkiem króla Dawida, powstańcy prześladowali chrześcijan, gdyż nie chcieli uznać Szymona za „syna Boga”., dopiero upadek powstania i wielkie koszty, jakie poniosło społeczeństwo spowodowało nadanie mu imienia Bar Kozeba, po aramejsku „Syn Kłamstwa”.Znaczenie słów „syn boga” w starożytności było zupełnie inne, niż to rozumiemy dziś. W świetle tego, jakże inaczej brzmi wyznanie Piotra będące odpowiedzią na pytanie „A wy za kogo mnie uważacie?” „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Zwróćmy uwagę na to, że Jezus nie określa siebie „Synem Boga”, a „Synem Człowieczym” [ 13-20]. Określenie „jedyny Syn Boga” to czasy późniejsze, czasy Konstantyna Zawisza Niebieski Źródło: Pogląd, że nie wolno ranić uczuć innych, jest dziś powszechny. W świecie świeckim powraca system religii w komplecie z inkwizycją i potępieniem. Ale otwarte społeczeństwo musi tolerować wyrażanie nieprzyjemnych opinii. pogląd {{stl_3}}pogląd {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}pɔglɔnt{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}} {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}} {{/stl_51}}{{stl_14}}Ansicht {{/stl_14}}{{stl_15}}f, {{/stl_15}}{{stl_14}}Meinung {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}} {{/stl_51}}{{stl_22}}\pogląd na coś {{/stl_22}}{{stl_14}}Ansicht von etw {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}über etw {{/stl_32}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}} {{/stl_51}}{{stl_22}}\pogląd na świat {{/stl_22}}{{stl_14}}Weltanschauung {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}} Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014. Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach: Pogląd — (1982 1990) (zu deutsch Meinung, Ansicht) war ein polnisches Nachrichtenmagazin der politischen Emigranten aus dem damals kommunistischen Polen. Es erschien in Westberlin. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte Buchverlag 1988 1990 … Deutsch Wikipedia pogląd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. poglądądzie {{/stl 8}}{{stl 7}} sąd o czymś; punkt widzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmieniać poglądy. Mieć swój pogląd na sprawę. Kształtować poglądy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień pogląd — m IV, D. u, Ms. poglądądzie; lm M. y «sąd, opinia o czymś, sposób zapatrywania się na coś, punkt widzenia» Błędny, słuszny pogląd. Poglądy polityczne, społeczne. Wymiana poglądów. Wyznawać jakiś pogląd na coś. Wyrobić sobie pogląd na coś.… … Słownik języka polskiego myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… … Słownik języka polskiego Julian Ochorowicz — LifeOchorowicz was the son of Julian and Jadwiga, née studied natural sciences at Warsaw University, graduating in 1871. In 1874 he received his doctorate from Leipzig University, having written his thesis On the Conditions of … Wikipedia herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… … Słownik języka polskiego intelektualizm — m IV, D. u, Ms. intelektualizmzmie, blm 1. filoz. «pogląd w teorii poznania przypisujący intelektowi podstawowe albo wyłączne znaczenie w procesie poznawczym, pomijający lub negujący rolę doświadczenia» 2. psych. «pogląd sprowadzający całość… … Słownik języka polskiego kolektywizm — m IV, D. u, Ms. kolektywizmzmie, blm 1. «sposób gospodarowania oparty na wspólnej własności środków produkcji; pogląd uzasadniający celowość takiego sposobu gospodarowania» 2. «zasada moralności komunistycznej głosząca solidarność, jedność,… … Słownik języka polskiego kreacjonizm — m IV, D. u, Ms. kreacjonizmzmie, blm 1. biol. «pogląd panujący do czasu rozwoju teorii ewolucji organizmów, przyjmujący powstanie życia na Ziemi za akt twórczy oraz niezmienność postaci i liczby gatunków» 2. rel. «pogląd, zgodnie z którym świat… … Słownik języka polskiego mesjanizm — m IV, D. u, Ms. mesjanizmzmie, blm 1. «pogląd religijno społeczny głoszący wiarę w nadejście wybawiciela, mesjasza, który przyniesie lepszą przyszłość i dokona dzieła wybawienia» 2. «pogląd historiozoficzny przypisujący jednostkom lub narodom… … Słownik języka polskiego praktycyzm — m IV, D. u, Ms. praktycyzmzmie, blm filoz. «pogląd ograniczający praktykę jedynie do działalności techniczno organizacyjnej, odrywający ją od wszelkiej teorii; postawa wobec życia wyrażająca ten pogląd» ‹z niem.› … Słownik języka polskiegorel. pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej; [..] + Add translation Add herezja Polish-Slovak dictionary . heréza feminine. wiki kacírstvo Noun
sprzeczny sprzeczny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_7}}'rozbieżny z czymś, wykluczający się wzajemnie, całkiem odmienny od czegoś; niepodobny, całkiem różny, niejednakowy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sprzeczne poglądy, opinie. Miotany sprzecznymi uczuciami. {{/stl_10}} Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015. Look at other dictionaries: sprzeczny — «wykluczający się wzajemnie, niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś; całkiem różny, odmienny» Sprzeczne interesy. Sprzeczne opinie, zdania. Sprzeczne informacje, wieści. Miotały nim sprzeczne uczucia. Zachowanie sprzeczne z zasadami współżycia… … Słownik języka polskiego alogiczny — «sprzeczny z logiką; niedorzeczny, nielogiczny» Alogiczne zdanie … Słownik języka polskiego paradoksalny — «sprzeczny z tym, co jest lub wydaje się oczywiste, będący paradoksem, zawierający paradoks; osobliwy, dziwaczny, absurdalny» Paradoksalny aforyzm. Paradoksalne twierdzenie. Paradoksalna sytuacja. Paradoksalne fakty, sprzeczności … Słownik języka polskiego paranormalny — «sprzeczny z przyjętymi standardami normalności; trudny do wytłumaczenia, tajemniczy» Zagadnienia, zjawiska paranormalne … Słownik języka polskiego antynarodowy — antynarodowywi «wrogi narodowi, sprzeczny z interesem narodu» Działalność antynarodowa … Słownik języka polskiego antynaukowy — «przeciwny nauce; sprzeczny z nauką» Antynaukowy światopogląd … Słownik języka polskiego antynomiczny — «będący antynomią; sprzeczny, przeciwstawny» Antynomiczne oceny, sądy … Słownik języka polskiego bezprawie — n I 1. blm «stan, którego nie normują prawa; anarchia, bezrząd» 2. lm D. bezprawiewi «czyn sprzeczny z prawem; nadużycie» Dopuścić się bezprawia … Słownik języka polskiego ewidentnie — przysłów. od ewidentny Okazał się ewidentnie złym pracownikiem. Tok rozumowania ewidentnie sprzeczny … Słownik języka polskiego herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… … Słownik języka polskiego
to pogląd religijny sprzeczny z dogmatami. religii panującej lub odstępstwo od powszechnie panującego poglądu. Heretyk zaś to wyznawca takich poglądów. Słownik wyjaśnia dalej, iż dawniej była to nazwa używana przez katolików na określenie protestantów. Forum Libertarian ma swój regulamin. Fora Libertarianizm Nierząd Historia You are using an out of date browser. It may not display this or other websites should upgrade or use an alternative browser. Inkwizycja - ile zabiła? Thread starter Areal Rozpoczęty 11 Lipiec 2011 #21 Admin #22 Ciek Miejsce na Twoją reklamę Ostatnio interesował mnie ten temat więc zapytałem Pawła Włodzimierza Awadańca-Słomkę studenta UJ który szczególnie interesował się tą instytucją i oto co napisał. Hm, nie chcę być złośliwy ale mam duży problem z przebrnięciem przez odpowiedź udzieloną w tym lokalnym dialekcie. #23 #24 Deleted member 427 Guest Bardzo ciekawy wywiad z badaczem rzymskiej Inkwizycji - Adriano Prosperim: ... Inkwizycja którą zajmuje się Prosperi w najnowszej swojej książce pt. "Tribunali della coscienza" (Einadui 1998), jest tzw. Inkwizycją Rzymską powołaną w 1542 roku w celu penetracji Italii pod kątem herezji protestanckiej. Najnowsze badania w tej dziedzinie po raz kolejny potwierdziły, że ilość osób skazanych na śmierć wynosiła 2% wszystkich wyroków, jakie zostały wydane przez te instytucję. Rewizjonizm? "Nie - odpowiada Prosperi- chodzi o bardziej szczegółowe badania, szczególnie zaś dokumentów z tamtego okresu a przez to o lepszą znajomość historii". EDIT Co rozumiesz przez lokalny dialekt ? Pewnie to samo co ja - nieczytelny i bełkotliwy tekst. #25 #26 Deleted member 427 Guest Błagam, nieeee! Nie rozpierdalajcie mi wątku o Inkwizycji licytacją, kto jest bardziej libertariański: katolik czy taoista #27 Moderator #28 #29 #30 Voy Active Member przez ponad 200 lat zgineło 50 tysiecy kobeit oskarzonych o czary w krajach protstanckich czytam teraz książkę "Polowanie na czariwnice w europie nowożytnej" i autor podaje tam że PRAWDOPODOBNIE (ponieważ kompletne dane nie są dostępne) przez cały okres wielkiego polowania na czarownice, tj. od początku XV wieku, do I połowy wieku XVIII w CAŁEJ europie zginęło ok. 30 000 osób w związku z oskarżeniem o czary. Nie doszedłem jeszcze do części poświęconej państwom protestanckim, ale sprawa u katolików wyglądała w ten sposób: w średniowieczu (powiedzmy że do 1350-1400) uważano że magią zajmują się dwa rodzaje ludzi: niewykształceni, zabobnni wieśniacy i uczeni w pismach magowie (coś na krztałt jak z bajek, siedzi facet na wieży i pogłębia wiedzę magiczną). Później zaczęto utożsamiać magię z herezją (założono, że żeby uprawiać magię należy podpisać kontrakt z diabłem =>wyrzec się wiary katolickiej) i wtedy czarownicy zaczęli być dużo bardziej ścigani. Np. na Węgrzech w latach 1520-1777 o czary bylo oskarżonych 932 osoby, z czego 449 zostało skazanych na śmierć, w szkocji w tym samym okresie z 307 sądzonych osób 206 zostało zabitych. #31 Ja tylko chciałbym polecić parę artykułów z portalu #32 #33 Z tego co ja czytałem dawno temu (polski autor, muszę sobie przypomnieć ) to jego konkluzja na podstawie wielu źródeł, które przebadał była taka pojmani modlili się wręcz by dostać się w ręce inkwizycji i uniknąć sądów świeckich. A nie na odwrót. #34 Więzienia inkwizycyjne miały lepsze warunki i przestępcy często udawali herezję by uniknąć więzień państwowych. Inkwizycja była wręcz nowatorska w dziedzinie sądownictwa- wprowadziła instytucję obrońcy! Ale dołożę łyżkę dziegciu do tego oddemonizowywania tej instytucji. Ofiar Inkwizycji było niewiele, to fakt. Ale ile z tych ludzi było jednostkami mądrymi, wybitnymi, mającymi swoje ideały nonkonformistami? Może liczy się jakość a nie ilość? #35 Z tego co pamiętam to chodziło o nieludzkie tortury, podczas procesów świeckich to była norma, przy inkwizycyjnych sporadyczność. #36 Ale dołożę łyżkę dziegciu do tego oddemonizowywania tej instytucji. Ofiar Inkwizycji było niewiele, to fakt. Ale ile z tych ludzi było jednostkami mądrymi, wybitnymi, mającymi swoje ideały nonkonformistami? Może liczy się jakość a nie ilość? 1) Mądrzy ludzie siedzieliby cicho 2) Większość "heretyków" była głupia, np. waldensi No i herezja: «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej» Bardzo mi żal tych osobników, których można porównać do dzisiejszej zarazy w postaci Świadków Jehowy, Zielonoświątkowców i tym podobnych. Z pewnością były to wybitne jednostki, a na ich unicestwieniu wiele świat stracił... #37 barbarzyńsko-pogański stratego-decentralizm Te wszystkie zwalczane średniowieczne ludowe ruchy heretyckie miały zawsze też aspekt polityczny i ekonomiczny. Chodziło o odseparowanie się od reszty, nie płacenie podatków, nie służenie w armii itd. Tyle że mówię tu o czasach wcześniejszych niż typowa inkwizycja śledcza, gdy zwalczano ich na drodze wojennej. #38 Byłem ciekawy punktu widzenia drugiej strony i wszedłem na forum protestantów. Znalazłem tam post o następującej treści: ------------------------------------------------------------- Byłem ciekawy i sprawdziłem. Okazuje się, że w Świętym Cesarstwie katolicy spalili na stosach nie mniej "czarownic" niż ewangelicy i kalwiniści. Wszystko zależało od władcy, a nie od wyznania, zaś szaleństwo polowania na czarownice cesarskich społeczeństw należy upatrywać w czynnikach tak społecznych, jak i religijnych. ... itch-hunts " W aktywnym rejonie południowo-zachodnich Niemiec (the Southwest Germany) pomiędzy 1561 a 1670 było 480 procesów o czary. Spośród 480 procesów, 317 miało miejsce w katolickich księstwach, natomiast 163 na terytoriach protestanckich. W okresie od 1561 do 1670, co najmniej 3,229 osób zostało straconych za czary w południowo-zachodnich Niemczech. Z tej liczby 702 osoby zostały skazane na protestanckich ziemiach, podczas gdy osób osądzono i spalono w obrębie katolickich ziem." Źródła katolickie potwierdzają, że nie można palenia czarownic powiązać z konkretnym wyznaniem. Rzekome czarownice łapano i zabijano tak po katolickiej stronie jak i protestanckiej, jednocześnie zarówno po katolickiej jak i protestanckiej stronie były kraje, gdzie oskarżenia o czary zdarzały się bardzo rzadko. Historyczka i dziennikarka katolicka SANDRA MIESEL pisze tak: ... " 'Hiszpańska Droga' rozciągająca się od Włoch do Niderlandów była także "Drogą Czarownic" (witch-road). Katolicko zarządzane hiszpańskie Niderlandy (dzisiejsza Belgia) widziały o wiele gorsze prześladowania niż rządzone przez protestantów Zjednoczone Prowincje Niderlandów, który powstrzymały palenie czarownic przez 1600. Były wczesne pogromy w niemieckich miastach Brandenburgii i Meklemburgii, jak również w Lotaryngii, we Francji oraz w częściach Szwajcarii i Szkocji. Nadrenia i południowo-zachodnie Niemiecy doznały silnych wybuchów popłochu, które najsilniej uderzyły w niemieckie terytoria kościelne. Trzy czwarte wszystkich procesów o czary odbyło się na rządzonych przez katolików terytoriach Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ale katolicka Portugalia, Kastylia i hiszpańskie Włochy, prawosławne ziemie Europy Wschodniej nie widzieli prawie nic. Pogromy wybuchały w Salem, w Massachussetts, ale wydaje się, że nie było żadnej egzekucji w łacińskich koloniach Nowego Świata. Regionalne liczby ofiar ukazują niejednolity wzór polowań na czarownice. Niemieckie miasto Baden, na przykład, spaliło 200 czarownic od 1627 do 1630 roku, więcej niż liczba wszystkich osób, którzy zginęły w Szwecji. Maleńka miejscowość Ellwangen, w Niemieczech, spaliła 393 czarownic od 1611 do 1618 roku, więcej niż kiedykolwiek skazały razem wzięte Hiszpania i Portugalia. Katolicki książę-biskup Würzburga, w Niemczech, spalił 600 czarownic od 1628 roku do 1631 roku, więcej czarownic niż kiedykolwiek zginęło w protestanckiej Szwecji, Norwegii, Finlandii i Islandii razem wziętych. Szwajcarski kanton Vaud wykonał aż 1800 egzekucji od 1611 do 1660 w porównaniu do Szkockiej liczby ofiar 1300- 1500 i liczby ok 500 ofiar w Anglii (...) Najbardziej okrutnym świeckim łowcą czarownic był Nicholas Remy, prokurator generalny z Lotaryngii, który chwalił się wysłaniem 900 osób na stos w ciągu jednej dekady (1581/91). Ale wielkim mistrzem w tępieniu czarownic wszystkich czasów był Ferdinand von Wittelsbach, książę i katolicki arcybiskup Kolonii, w Niemczech, przez którego spłonęło na stosach członków Jego owczarni w 1630 roku (...) Niech nikt nie twierdzi, że polowania na czarownice były głównie protestancką aktywnością. Zarówno na katolickich jak i protestanckich ziemiach dochodziło do mniejszych i większych polowań na czarownice." ... " Procesy o czary osiągnęły najwyższy poziom w Europie Środkowej, zanim jeszcze dotarły dalej na wschód do Polski i na Węgry lub na północ do Szwecji. Północnowschodnie luterańskie Niemcy widziały pogromy, takie jak 2,000 zabitych w Meklemburgii. Mieszane katolickio- protestanckie terytoria w południowo-zachodnich Niemczech były gorsze, z egzekucjami [patrz pierwsze źródło ze szczegółową rozpiską]. Jeszcze gorszych było dziewięciu katolickich "pogromców czarownic" biskupów z Nadrenii, cywilnych oraz religijnych władców tych ziem, którzy spalili 6400 osób (w tym małe dzieci) między 1581 i 1634 roku. Najokrutniejszym sędzią był prokurator katolickiej Lotaryngii, który potępił 900 czarownic w ciągu jednej dekady (1581/91). Najwyższy narodowy wskaźnik egzekucji per capita [na jednego mieszkańca] wystąpił w Liechtensteinie, gdzie zginęła jedna osoba na 10 między 1648 i 1680. Ale w tym przypadku, władca, który był odpowiedzialny zmarł w więzieniu. Niezwykłym wyjątkiem od wzorców występujących gdzie indziej są zapisy Inkwizycji Rzymskiej, Hiszpańskiej i Portugalskiej. Mimo, że podróżujący inkwizytorzy skazali setki przed reformacją, teraz inkwizycyjne trybunały skazały nie więcej niż kilka czarownic po całych ich rozległych włościach. Hiszpańska Inkwizycja szydziła z "Młota na Czarownice" i wstrzymywała sądy cywilne w Katalonii od wieszania czarownic. W 1610 roku, hiszpański inkwizytor o nazwisku Alonso Salazar y Frias, zakończył wielki popłoch w Kraju Basków poprzez wykazanie, że czary były iluzoryczną przestępczością, ratując 1500 osób." Fora Libertarianizm Nierząd Historia Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. . 112 360 272 212 332 27 277 403